De grondbezitters staan in voor het behoud en welzijn van hun eiland, vele eilanden zijn ook opgenomen in een beschermd natuurgebied. De bewoonde eilanden worden elke 6 weken bezocht door een schip dat de bestellingen levert welke aangevraagd zijn door de bewoners. De bewoners voorzien in hun energiebehoefte voornamelijk dodoor het plaasten van een windmolen, aangevuld met zonnepanelen en een dieselgenerator. Vele eilanden zijn de vaste woonplaats van verschillende kolonies pinguins en de broeinesten van aalscholvers, stormvogels en albatrossen. De Falkland eilanden herbergen 5 verschillende pinguinsoorten van de in totaal 18 verschillende soorten die er wereldwijd bestaan:

1. Rotsspringers (Rockhopper Penguins): Deze kleine pinguïns hebben opvallende gele kuiven op hun hoofd. Ze worden vaak gezien op rotsachtige kusten en hellingen en staan bekend om hun kenmerkende “hops” bij het verplaatsen op rotsachtig terrein.

2. Macaronipinguïns (Macaroni Penguins): Deze pinguïns hebben lange, gele wenkbrauwen en zijn bekend om hun indrukwekkende kuif. Ze broeden in kolonies en komen voor op verschillende eilanden van de Falklands.

3. Magelhaenpinguïns (Magellanic Penguins): Deze middelgrote pinguïns hebben zwarte koppen met witte strepen en een zwarte band over hun borst. Ze broeden vaak in holen in de grond.

4. Gentoo-pinguïns (Gentoo Penguins): Deze pinguïns hebben een witte vlek rond hun ogen en een feloranje snavel. Ze zijn bekend om hun opvallende driehoekige kuiven. Gentoo-pinguïns komen in grote aantallen voor op de Falklandeilanden.

5. Koningspinguïns (King Penguins): Deze pinguïns zijn indrukwekkend vanwege hun grootte en kenmerkende oranje-gele kleuring op hun kop en hals. Het is eerder uitzonderlijk dat ze hier in grote getallen gezien worden. De kolonies van honderduizenden is eerder terug te vinden op het eiland South-Georgia.

Ondanks zijn naam is New Island een van de oudste eilanden van de Falklands en heeft het een fascinerende natuur en geschiedenis. Het schip lag voor anker, één voor één werden de zodiacgroepen per kleur afgeroepen. Wij zijn de rode groep en de tweede groep die werd afgeroepen. We zakten af richting dek 3, welke op waterniveau ligt, elkeen uitgedost met een waterbestendige broek, rugzak, verrrekijker, parka en reddingsvest. In de lockerruimte op dek 3 staan de rubberen laarzen klaar, deze werden de eerste keer door vele nog klungerig aangedaan. We gingen ook nog even door de laarzencarwash – een aparaat om de laarzen te poetsen en te desinfecteren – om zo geen enkel risico van vervuiling van biologische aard mee te nemen aan land. Dit is een standaardgegeven in het Zuidpoolgebied om geen impact te hebben op de lokale fauna en flora, niets gaat mee van de ene locatie naar de andere locatie.

We worden door de matrozen geassisteerd om aan boord te gaan van de zodiacs, het is nog vroeg in de ochtend, maar het was een heldere hemel vol zonneschijn. De zodiac bracht ons richting een idyllische baai, op een boogscheut van het strand lag een wrak van een houten schip, het leek alsof we meespeelden in een piratenfilm en aankwamen op een onbewoond eiland. Eens we doorheen het water aan land kwamen werden we verlost van de reddingsverlost en konden we de wandeling aanvatten van één kiometer, deze bracht ons naar de andere kant van het eiland. De wandeling ging bergop doorheen aan landschap dat gekenmerkt werd door lage begroeing, heel veel eenden en ganzen sierden het decor. De zon brandde en al snel werden de parka’s opengeritst. Na 30 minuten stappen kwamen we aan in een baai omgeven met kliffen en wilde zee die inbeukte op de kustlijn. We werden omgeven door kolonies van de rockhopper pinguins, nesten van de enorm grote Wenkbrauwalbatros welke ze ook delen met de Keizeraalscholvers en de Macronectes (Giant Petrel of stormvogel). De Wenkbrauwalbatros komt elke twee jaar terug naar hetzelfde nest, een toren gemaakt uit takken, stenen en modder. Alvorens hun ei uit te broeden optimaliseren ze eerst nog even hun nest wat leidt tot een hoger wordend nest. De baai lijkt een theater waar een spektakel werd opgevoerd van fluitende vogels en zingende pinguins. De artiesten van dit spektakel werden constant begluurd door enkele roofvogels die hopen op een bepaald moment hun slag te kunnen slaan. Kijkend naar de open zee zien we gehele tijd 5 bultruggen zicg tegoed doen aan het kril dat in de Zuidelijke Atlantische Oceaan overvloedig aanwezig is.

Er werden foto’s genomen bij de vleet en dit was pas de eerste landing!

De terugtocht werd gekenmerkt door fascinatie van wat allemaal hadden gezien. Uiterst voldaan gingen we terug aan boord om de magen te vullen, het scheep diende vervolgens 65 kilometer te varen richting de volgende bestemming West Point Island.

West Point Island ligt ten westen van West-Falkland, waarvan het gescheiden wordt door het Wooly Cut-kanaal. Het eiland heeft een oppervlakte van 12,6 km2 en wordt beheerd door Kiki en Thies. De nederzetting ; een boerderij met daarbij verschillende bijgebouwen ligt aan de oostkant van het eiland. Het dal tussen deze twee toppen brengt je naar het midden van het eiland naar de zogenaamde Devils nose en kliffen. Hier is de kolonie van de black-browed albatross en de rockhopper penguins te zien.

De voorbereiding naar de tweede landing verliep aan boord al een heel stuk vlotter, heel snel kwamen we aan met de zodiac aan de kleine pier van West Point Island. Daar wachtte de expeditieleider ons op in te lichten over wat we best kunnen doen aan land.

We begonnen met een wandeling van 2,2 km naar de andere kant van het eiland, het begon met een stevige klim bergopwaarts, we wandelden het huis van concierge voorbij waar voor de deur de Britse vlag aan de vlaggestok vol trots hing te wapperen. De zon was volop present, we liepen over het eiland waar de ondergrond voornamelijk bestond uit turf, het voelde aan als lopen op een Zweedse looppiste. Aangekomen aan Devils nose werden we alweer overdonderd door de pracht van de natuur. Tsjilpende kuikens van de albatrossen, macaronipinguins die hun kuikens aan het voederen zijn en dit alweer in een prachtig kader omgeven door groene bergflanken.

Na een wandeling van 4,4 km heen en terug ontvangen Kiki en Thies ons in hun huis voor een kop thee met daarbij eigen gebakken cake en taart. Ze wonen inmiddels al sinds het begin van corona op het eiland in de functie van concierges. De eigenaars van het eiland woont in de hoofdstad Stanley en laat het gehele operationele over aan het koppel ter plaatse. Het eiland is reeds sinds 1879 eigendom van dezelfde familie.

Het koppel is Zweeds-Duits, hun eigen zeilboot ligt voor anker in de baai voor het huis, ze vaarden reeds 2 keer volledig rond de wereld en hebben dan ook fantastische verhalen te vertellen. Indien zij een boek zouden schrijven, wou het vast en zeker een bestseller worden.

Op 500 meter van het huis en de pier is er een fantastisch fijn wit zandstrand, het nodigt uit om te gaan baden – zo tropisch lijkt het wel. Echter door de koude Zuid-Atlantische golfstroming is het water ijskoud en die wind en koude is ook de oorzaak dat er enkel lage begroeing is op de eilanden.

Op het witte strand vertoeven Magelhaenpinguins die hun nesten herbergen in holen gemaakt in de turfgrond. Het is buitengewoon indrukwekkend die pinguins te observeren als ze paraderen op het witte zandstrand met de zee op de achtergrond.

Na deze tweede landing en de frisse gezonde zeelucht verlaten we West Point Island, een route van 267 kilometer brengt ons de volgende dag naar de hoofdstad Stanley met 2400 inwoners. Dat alles is voor de volgende dag.

Na het avondeten is het duidelijk dat het vele wandelen er inhakte bij de passagiers, de hutten worden al snel opgezocht op zoek naar een goede nachtrust.