Hoewel ze deel uitmaken van het Verenigd Koninkrijk, waren de Falklandeilanden het toneel van een conflict tussen het Verenigd Koninkrijk en Argentinië in 1982. Sindsdien blijven ze onder Brits bestuur, met een economie die sterk leunt op visserij en toerisme. De hoofdstad, Stanley, is het kloppende hart van de nederzetting.

De naam “Malvinas” wordt door Argentinië gebruikt, wat een weerspiegeling is van hun aanspraak op de soevereiniteit van de eilanden. In Engelssprekende landen, waaronder het Verenigd Koninkrijk, worden ze echter erkend als de Falklandeilanden. Dit benadrukt het voortdurende territoriale geschil tussen Argentinië en het Verenigd Koninkrijk.

In Argentinië blijft dit een emotioneel onderwerp, bekend als de ‘verloren generatie’. In 1982 verloren veel Argentijnse families hun kinderen in de strijd voor deze strategisch belangrijke eilanden.

Dit is hoe het allemaal begon:

De Falklandeilanden werden ontdekt in 1592 door de Britse zeevaarder John Davis. Ruim 150 jaar later waren het eveneens de Britten die het eiland koloniseerden en onderdeel maakten van hun wereldrijk. Toch besloot Argentinië, dat sinds 1816 onafhankelijk was van Spanje, vanaf 1833 de eilanden op te eisen.

Aan het begin van de jaren ’80 was er sprake van grote onrust binnen Argentinië tijdens de militaire junta. In een poging om de aandacht af te leiden van alle interne problemen, waaronder een zware economische crisis, besloot de nieuwe president Leopold Galtieri daarom de aandacht te vestigen op het conflict rondom de Falklandeilanden. Door een beroep te doen op de nationalistische gevoelens van de Argentijnen hoopte hij de steun voor zijn regime te herstellen. Daarnaast was de zwakke militaire aanwezigheid van de Britten in het gebied een signaal voor de Argentijnen dat Groot-Brittannië de eilanden nauwelijks zou verdedigen.

Op 2 april 1982 voerde het Argentijnse leger een invasie uit op de Falklandeilanden. De kleine eenheid Britse mariniers op de eilanden, bood vooral symbolische tegenstand, maar vanaf het moment dat de eerste Argentijnse soldaten op de eilanden landden, was duidelijk dat de Britse verdedigers niet waren opgewassen tegen de Argentijnse invasiemacht. Het nieuws van de succesvolle invasie werd in Argentinië enthousiast ontvangen. Duizenden gingen uitzinnig de straat op om de invasie te vieren.

Maar in tegenstelling tot de verwachtingen van de Argentijnen besloot Groot-Brittannië de eilanden wel te verdedigen. De Britse regering onder leiding van premier Margaret Thatcher besloot tot een militaire reactie en stuurde een expeditiemacht van 127 schepen om de eilanden te heroveren.

Na hevige gevechten op zee, in de lucht en op het land slaagden de Britten erin de Argentijnse troepen te verslaan en de controle over de Falklandeilanden te herstellen. De oorlog resulteerde in het verlies van mensenlevens aan beide zijden, met name onder militairen, en had politieke gevolgen voor zowel Argentinië als het Verenigd Koninkrijk. De Falklandoorlog wordt beschouwd als een van de belangrijkste conflicten van de jaren 80 en had aanzienlijke invloed op de politieke situatie in beide landen.

 De oorlog begon op 2 april 1982 toen Argentijnse troepen de eilanden binnenvielen en eindigde op 14 juni 1982 toen Argentinië zich overgaf. In totaal kwamen er 907 mensen om in het conflict om de Falklandeilanden.

Nasleep van de Falklandoorlog

De snelle Britse overwinning resulteerde in een toename in populariteit van premier Thatcher, zij wist mede door het winnen van deze oorlog nogmaals de verkiezingen te winnen. De Argentijnse nederlaag betekende echter nog meer onrust in het land en bespoedigde uiteindelijk de val van het militaire regime. Een dag na de oorlog kwam de regering van Generaal Garltieri ten val. Het was lastig om een opvolger te vinden. De militairen hadden namelijk zichzelf niet bepaald populair gemaakt. Eerst hadden ze de ‘vuile oorlog’ tegen hen eigen bevolking en daarna verloren ze ook nog eens de Falklandoorlog. De vuile oorlog hield in dat iedereen die tegen het regime was, werd opgepakt, gemarteld en vaak vermoord. Ook verdwenen er veel mensen. De zogenaamde ‘Dwaze moeders’ vroegen door middel van protestacties waar hun mannen, zonen en andere familieleden waren gebleven. Dit wordt nog steeds elke donderdag herdacht op de Plaza de mayo.

In 1989 werden de relaties tussen beide landen weer hersteld, maar echt opgelost werd het conflict nooit. Tot op de dag van vandaag handhaaft Argentinië dan ook haar claim op de Falklandeilanden.

Een ander gevolg van de oorlog zijn mijnenvelden. Op veel plekken op de eilanden werden tijdens de oorlog landmijnen neergelegd. Het duurde nog tot 2020 voordat de laatste landmijnen onschadelijk waren gemaakt.