In de ochtend lag het schip voor anker bij Gold Harbour. Deze baai bevindt zich dicht bij het zuidoostelijke puntje van South Georgia aan de voet van de Salvesen Mountains. De kustlijn bestaat uit een uitgestrekt strand en een morene bedekt met tussockgras. Langs de kustlijn lopen de indrukwekkende ijskliffen van de Bertrab-gletsjer.

De naam Gold Harbour vindt zijn oorsprong mogelijk in het feit dat de kliffen rondom de baai geel oplichten tijdens het uur na zonsopgang en weer voor zonsondergang. Een alternatieve theorie is dat walvis- en zeehondenjagers in de vroege jaren hier buitengewoon goed hebben gepresteerd, wat de naam heeft beïnvloed.

Bij een bezoek aan deze locatie moet je niet verbaasd zijn als je het gevoel krijgt midden in een dierentuin zonder hekken te zijn beland. Het wemelt hier van het wild: 25.000 broedparen koningspinguïns, 300 ezelspinguïns en talloze zeeolifanten bevolken het strand van oktober tot december en soms zelfs gedurende de zomer.

De zuidelijke zeeolifanten, de grootste binnen hun soort, zijn veelvuldig aanwezig in gebieden langs de kusten van Antarctica en de sub-Antarctische eilanden, zoals South Georgia.

Als roofdieren in open oceanen brengen zuidelijke zeeolifanten een aanzienlijk deel van hun tijd op zee door. Ze komen enkel aan land om te broeden en hun vacht te vervellen. Gedurende de rest van het jaar voeden ze zich op zee, waar ze rusten door aan het oppervlak te drijven en zich tegoed doen aan grote vissen en inktvissen door naar aanzienlijke dieptes te duiken. Hun tijd op zee brengt hen vaak ver weg van hun broedplaatsen en ze kunnen zeer lange afstanden afleggen tussen hun periodes aan land. Grote zuidelijke zeeolifanten hebben weinig natuurlijke vijanden, maar orka’s, zeeluipaarden en bepaalde grote haaien staan bekend om het jagen op deze soort.

Alleen de sterkste, meest dominante mannetjes verwerven het recht om met vrouwtjes te paren en negentig procent van de mannetjes sterft voordat ze een harem hebben gevormd. Harems, verdedigd door de krachtigste mannetjes – ook wel bulls genoemd – kunnen uitgroeien tot 120-150 vrouwtjes. Gevechten tussen dominante mannetjes en uitdagers kunnen langdurig, bloederig en uiterst gewelddadig zijn, waarbij de verliezer vaak ernstige verwondingen oploopt.

• Naam: Zuidelijke zeeolifant (Mirounga leonine)
• Lengte: Tot 6,2 meter
• Gewicht: Tot 4.000 kg
• Locatie: Antarctische en sub-Antarctische wateren
• Beschermingsstatus: Minst zorgwekkend
• Dieet: Inktvis, vis, haaien, roggen, ratvissen, weekdieren, schaaldieren, krill, algen
• Uiterlijk: Zwart of roodbruin

Zes verhelderende feiten over zuidelijke zeeolifanten:

• Zuidelijke zeeolifanten kunnen tot 33.800 km per jaar afleggen, de langst bekende migratie van alle zoogdieren.
• Hun slurfachtige neus dient twee doelen: Mannetjes gebruiken de slurf om luid gebrul te produceren om andere mannetjes af te weren en zowel mannetjes als vrouwtjes gebruiken hem om vocht op te nemen tijdens het paren.
• Zuidelijke zeeolifanten zijn een van de weinige robben die vervellen, waarbij ze hun buitenste huidlaag afwerpen.
• Bulls vormen een schild van verhoornde huid op hun borst om hen te beschermen tijdens gevechten met andere mannetjes.
• Zuidelijke zeeolifanten brengen bijna 90% van hun leven in het water door.
• Mannetjes kunnen tot 10 keer meer wegen dan vrouwtjes, het grootste gewichtsverschil tussen de geslachten van alle zoogdieren.

In 2022 wandelden we langs dit strand en konden alles van dichtbij bewonderen, als deelnemers aan een schouwspel midden in een amfitheater. Destijds moesten we uiteraard altijd minimaal 5 meter afstand houden van de pinguïns en 20 meter van de zeeolifanten, in overeenstemming met de regels opgelegd door de IAATO.

Vanwege de vogelgriep zijn landingen op deze locatie momenteel niet toegestaan. Dit keer ontdekten we Gold Harbour vanaf de zodiac. De zee was behoorlijk wild; de eerste groep die op verkenning ging, werd geconfronteerd met de grillen van de oceaan en kwam doorweekt terug aan boord. Deze keer behoorden we tot de tweede shift en moesten we een afstand van 400 meter overbruggen van het schip naar het strand. Het was een overtocht die deel zou kunnen uitmaken van een attractie in een pretpark. De zodiac ging op en neer en het koude, zoute zeewater zegende alle passagiers. Eenmaal op het strand lieten we ons door de zeestroming meevoeren, op slechts 5 meter van het strand langs de kolonie. Dit was een buitengewone ervaring en totaal anders dan aan land gaan. De pinguïns waren niet alleen op het strand te bewonderen, maar zwommen ook spontaan rondom de zodiac. De zeeolifanten lagen te knorren en te grijnzen op het strand, alsof ze net een marathon hadden gelopen.

De terugtocht verliep uiterst soepel, alsof we aan het dobberen waren op een tropisch stuk van de Caraïben. Zo snel kan het klimaat hier omslaan.

Zelfs op een eiland waar spectaculaire landschappen de norm zijn, vormt Drygalski Fjord een buitengewone plek. Aan het zuidelijke uiteinde van South Georgia, omringd door imposante bergtoppen, eindigt deze uitgestrekte watermassa in prachtige blauwe gletsjers die rechtstreeks in de zee afkalven, wat het tot een adembenemende bestemming maakt voor een boottocht.

Na het overslaan van onze laatste zodiactocht in Cooper Bay op South Georgia, zeilden we rechtstreeks naar Drygalski Fjord. Dit zou onze laatste ‘excursie’ op het eiland zijn, een verkennende tocht door de fjord. Het weer verslechterde naarmate we dichterbij kwamen: staand op de boeg van het schip werd ik geconfronteerd met ijzige regen en wind, wat het behoorlijk oncomfortabel maakte. Desondanks wilde ik geen enkel moment missen en bleef ik staan. We manoeuvreerden tussen Cooper Island en Cooper Bay door, slalommend langs immense ijsbergen.

Drygalski Fjord is vernoemd naar de Duitse leider van een Antarctische expeditie in het begin van de 20e eeuw en strekt zich ongeveer 11 km uit in het uiterste zuiden van South Georgia. Hoewel ik beide zijden van de fjord kon zien, met steile kliffen aan beide kanten die oprijzen uit de zee, was het zicht in de verte beperkt door wolken die de fjord binnen dreven. Dit gaf de fjord een wilde uitstraling. Gedurende de rest van de avond naderden we de gletsjer en genoten we van het ongeëvenaarde uitzicht tijdens het cocktailuurtje en het diner, vergezeld van kaviaar.

South Georgia blijft indruk maken en vandaag was geen uitzondering. Nu zetten we koers naar de Weddellzee, met nog een passage langs A23A, ’s werelds grootste ijsberg.